Margaret Mead Japan China Religie en seks Moral panics Seks en robots De seksuele ontwikkeling van jongeren Seksualisering Leeftijdverschillen Geweld en misbruik Consent Sexting Sex trafficking Prostitutie PornografieDorien van Linge (1994) schrijft (o.a. voor De Volkskrant), spreekt, en is activist. Ze studeerde sociologie en specialiseerde zich in genderstudies. Ze heeft een hoop gelezen, gezien, gehoord, zie ik.
Dit is een boek met basisinformatie over feminisme, gender, problemen rondom uiterlijk, eetstoornissen, ras, lichamelijke beperking, en kwesties rondom seks. Een en ander wordt gelardeerd met de persoonlijke ervaringen van de auteur. Ze noemt het een toegankelijk boek en wie weet is het dat voor veel mensen ook wel. Voor mensen die weinig eisen stellen aan kwaliteit dan wel.
Want wat mij betreft: er schort ontzettend veel aan dit boek. Ik kocht het in een digitale editie. Ik weet niet precies wie er verantwoordelijk voor is, maar het is een verschrikkelijk slecht en slordig vormgegeven digitaal boek waarvan zelfs wat mankeert aan de paginaindeling. Van Linge's schrijfstijl is ergerlijk: ze probeert licht en luchtig te schrijven en leuk te zijn. Maar, nog erger, inhoudelijk zit het vol met open deuren. oppervlakkige generalisaties, en foute beweringen. Bovendien grossiert ze in politiek correcte standpunten die kritiekloos en denklui zijn. En waarom zou ik geïnteresseerd zijn in de persoonlijke ervaringen van ene Dorien van Linge?
Ze schreef dit toen ze 24-25 was, begrijp ik. Dat is goed te merken. Zie mijn commentaar op allerlei plaatsen. Is het alleen maar fout? Nee, dat ook weer niet. Er is een hoop informatie bij elkaar gebracht en stelt belangrijke problemen aan de orde. Dat is hoe dan ook een goed ding.
Dorien VAN LINGE"Natuurlijk wist ik dat de modellen gefotoshopt waren, dat de belichting ze hielp, dat ze uren in de make-up hadden gezeten. Maar toch: ik vergeleek mezelf constant met deze vrouwen."(25)
[Als je dat allemaal weet, waarom zou je dat dan doen?]
"Ik zag in dat ik niet paste (en wilde passen) in de strakke norm van vrouwelijkheid en heteroseksualiteit die in de media werd uitgedragen. Ik vond de illusie die tijdschriften verkochten opeens ontzettend leeg."(26)
[Toen pas?]
"Ik begin bij de basis – de geschiedenis van feminisme en de verschillende soorten feminisme – omdat het belangrijk is om te weten wat je van je voorgangers kan leren en te zien dat er onderling verschil bestaat (maar dat is oké). Ik maak hierbij gebruik van feministische literatuur, maar het is zeker niet academisch: alle hoofdstukken worden aangevuld met eigen ervaringen en verhalen van vrienden." [mijn nadruk] (29)
"Dit boek is er niet om je te vertellen hoe jij moet denken of wat jij moet vinden. Al hoop ik dat deze verhalen je aansporen te twijfelen aan wat we in de samenleving als ‘normaal’ beschouwen. Ik hoop dat mijn weg tot het feminisme je inspireert over feminisme te lezen, denken en praten. En oké, heel stiekem hoop ik ook gewoon dat je een diehard feminist wordt. Een feminist fataal: iemand die betrokken is, nadenkt over hoe de wereld eerlijker kan worden, maar met het zelfvertrouwen en de attitude van een femme fatale. Want wat mij betreft heeft niet alleen de tijdschriftenwereld, maar de héle wereld daar baat bij!" [mijn nadruk] (30)
[Nee zeg, stel je voor ... Maar toch eigenlijk ook weer wel, hè.]
Feminisme als strijd tegen de ongelijkheid.
"Globaal gezien gaat feminisme over gelijke rechten, op sociaal, politiek en economisch vlak. Maar er is binnen het feminisme onenigheid over de manier waarop dat bereikt moet worden, en soms staan feministen in hun opvattingen zelfs lijnrecht tegenover elkaar. Het feminisme is versplinterd, maar dat is niet erg. Er zijn zoveel soorten feminisme als er vrouwen zijn."(41)
[Dat is wél erg, want maakt je politiek en maatschappelijk machteloos. Dit soort postmoderne relatvisme / diversiteitsdenken maakt denklui. Het is pseudo-tolerantie waar niemand iets mee opschiet.]
"In de tweede feministische golf kwam de slogan ‘Baas in eigen buik’ op, bedacht door de Dolle Mina’s. Besef: deze generatie feministen heeft ervoor gezorgd dat vrouwen nu veilig hun zwangerschap kunnen afbreken als ze dat willen. Hoe cool is dat?"(46)
[Om maar eens een voorbeeld te geven van dat irritante taalgebruik. Er zijn weinig vrouwen die het 'cool' vinden om hun zwangerschap af te breken, lijkt me. ]
"Mijn privileges zijn bijvoorbeeld dat ik wit ben, cisgender ben (ik ben geboren met een vagina en ik voel me een vrouw), hoogopgeleid ben, genoeg geld heb en geen fysieke beperkingen. Dus hoewel ik me soms gediscrimineerd voel, als niet-hetero vrouw met een geschiedenis van psychische problemen, heb ik het op andere vlakken getroffen. Mijn vriend Job, een witte heteroseksuele man, is bijvoorbeeld opgegroeid in een gezin zonder vader (wel met een hele lieve moeder) waar weinig geld was. In sommige situaties, bijvoorbeeld in werksferen of op de universiteit, voel ik me geprivilegieerder dan hij, terwijl dat op het oog niet zo lijkt. En mijn vriend Benjamin, die zwart is en biseksueel, stelt dat witte vrouwen hun overmacht aan privileges in de publieke ruimte niet erkennen."(55)
"Veelgehoorde kritiek op het liberale feminisme is dat het zich alleen richt op hoogopgeleide, heteroseksuele, witte en westerse vrouwen. In de liberaal-feministische strijd wordt de onderdrukking van mensen met een ander gender, andere seksualiteit, andere cultuur of andere klasse grotendeels genegeerd. Door critici wordt liberaal feminisme dan ook wel ‘wit feminisme’ genoemd." [mijn nadruk] (57)
"Radicaal feminisme is, zoals de naam impliceert, een tikkeltje heftiger. Het streeft ernaar alle vormen van mannelijke dominantie uit de maatschappij te verwijderen. Radicale feministen hebben één vijand: het patriarchaat." [mijn nadruk] (58)
"Lesbisch feminisme is een variant van radicaal feminisme die zich keert tegen heteronormativiteit: de overtuiging dat iedereen altijd maar hetero is, waardoor de wereld is ingericht op hetero’s. Lesbisch zijn is – zeker tijdens de tweede golf – niet alleen een seksualiteit, maar ook politiek. Alleen al door lesbisch te zijn keer je je in feite tegen een heteronormatieve maatschappij." [mijn nadruk] (59)
"Socialistische feministen houden zich bezig met geld, armoede en werk. Waar liberale feministen het rechtssysteem zien als de onderdrukkende factor tussen man en vrouw, en radicale feministen de gendertweedeling, zien socialistische feministen klasse als dé beslissende factor." [mijn nadruk] (60)
"Zwart feminisme is een feministische stroming die ervan overtuigd is dat het patriarchaat niet is te bestrijden zonder ook racisme en klasseongelijkheid aan te pakken." [mijn nadruk] (61)
"Moslimfeminisme is seculier feminisme van vrouwen die moslim zijn. Dat wil zeggen dat ze wel geloven, maar religie niet meenemen in hun feministische strijd zoals islamitisch feministen (zie volgende paragraaf) dat doen." [mijn nadruk] (62)
"Islamitisch feminisme vindt dat feminisme niet te scheiden is van het geloof en pleit voor een vrouwelijke interpretatie van de Koran." [mijn nadruk] (64)
En zo hebben we ook nog inheems feminisme, ecofeminisme, transfeminisme, intersectioneel feminisme.
"Maar baby’s verschillen niet van elkaar, onze ideeën over baby’s verschillen."(71)
[Lekker simpel. Hoe weet je dat baby's feitelijk / objectief niet van elkaar veschillen als je gevangen zit in een idee over hoe baby's verschillen?]
"Maar wat is gender eigenlijk precies? Kortgezegd omvat gender alle verwachtingen over hoe mannen en vrouwen zich horen te gedragen en hoe zij zich voelen binnen deze kaders."(73)
[Dat gaat dus over waarden en normen voor hoe mannen en vrouwen zich horen te gedragen, wat ze wenselijk en niet wenselijk vinden, en zo verder. ]
"Ik wil af van genderregels. Een verwerping van de tweedeling tussen mannelijk en vrouwelijk is een bevrijding: niet alleen voor trans of non-binaire personen, maar voor iedereen."
[Je kunt niet af van genderregels. Wat misschien zou kunnen is dat we die waarden en normen niet meer de hele tijd verabsoluteren en meer diversiteit accepteren. Maar als je luistert naar wat er zoal geroepen wordt op sociale media en zo, dan heb ik er een hard hoofd in dat mensen hun zekerheden los kunnen laten.]
"Sommige mensen vinden het lastig te accepteren dat er mensen zijn die buiten de categorieën man of vrouw vallen. Acceptatie kost tijd. Tot 1973 werd homoseksualiteit door velen gezien als een ziekte waarvan je kan worden genezen. Inmiddels wordt deze geaardheid (door de meeste mensen) serieus genomen. Dat moet met genderidentiteit in al zijn variaties ook zo snel mogelijk gebeuren."(91)
[Ook weer te gemakkelijk en te politiek correct. Waarom zou de overgrote meerderheid van de mensen die leeft en denkt in de tweedeling man - vrouw zich zelfs maar bezig houden met een kleine minderheid van allerlei variaties? Ook wordt er niets gezegd over de invloed van de media op de ervaringen die mensen zeggen te hebben (mechanismen als erbij willen horen, jezelf van alles wijsmaken om interessanter te lijken) en over de vraag of mensen zichzelf wel goed genoeg kennen om over zichzelf oordelen te vellen rondom dit soort zaken. Met andere woorden: de grote discussies worden hier vermeden.]
"Er vind een vergelijkbaar proces plaats in het brein: het is flexibel en tot op late leeftijd veranderlijk. Genen worden onder meer geactiveerd door de omgeving waarin je leeft en de manier waarop je wordt opgevoed."(94)
[Maar dus ook door de media!]
"Wat ik wil zeggen met dit alles is dat je gender niet bepaald wordt door wat jij tussen je benen hebt hangen of niet. Het is iets wat je voelt, wat je beleeft, wat je uitdraagt. Gender is veel breder dan puur de categorieën ‘man’ en ‘vrouw’. Biologisch gezien houden die termen dus ook niet zoveel in."(98)
[Te gemakkelijk. Biologisch is man of vrouw dominant bij de overgrote meerderheid van mensen, de gendererevaring man of vrouw is daardoor ook dominant bij de overgrote meerderheid van mensen. Maar er is een minderheid aan variaties en dus is er diversiteit en dus is de vraag hoe we daar mee om zullen gaan. En het pesten en straffen en dwarszitten van iedereen die anders is is niet de goede benadering. Maar doen of alles wat afwijkt 'normaal' is is evenmin de goede benadering.]
"Ik deed zelf mijn uiterste best om aan het coole ideaaltype te voldoen, en viel daarbij andere vrouwen af."(105)
"Ik roddelde over andere vrouwen en zocht mijn zelfwaardering in de goedkeuring van mannen. Ik nam de mening van mannen serieuzer. Ik vond alles wat mannelijk was interessant, en vond typisch vrouwelijke dingen maar dom. Ik zag vrouwen als oppervlakkig, gevoelig en aanstellerig. Ik vond mannen die dominant waren normaal, vrouwen die te veel ruimte innamen irritant."(107)
[Een grote behoefte aan bevestiging door grote onzekerheid?]
"We vinden het logisch als vrouwen mannelijker willen zijn, maar andersom is dat niet het geval."(108)
[Dat is inderdaad een kernprobleem.]
"Ik kan me (nog steeds) ontzettend geïntimideerd voelen door andere vrouwen. Ik vergelijk mezelf met andere vrouwen. Ik ben jaloers op andere vrouwen, om redenen die uiteenlopen van ‘die lippenstift staat haar geweldig’ tot ‘zij doet alle coole dingen die ik ook wil doen maar telkens niet durf’. Ik vind jaloezie een lastige emotie. Het voelt gemeen, maar zo bedoel ik het niet: het komt voort uit mijn eigen angst en onzekerheid."(108)
[Heel begrijpelijk. ]
"Regel één in mannelijkheid – en dat geldt voor ieder type mannelijkheid – lijkt simpel: wees vooral niet vrouwelijk."(114)
"Uit de documentaire Acting Straight van schrijver Tofik Dibi en filmmaker Willem Timmers blijkt dat vrouwelijkheid zelfs binnen de gayscene streng wordt afgekeurd. In een wereld waar gemarginaliseerde mannen zich veilig zouden moeten voelen, worden feminiene mannen afgewezen en gediscrimineerd, net als mannen van kleur."(114)
"Het stereotypebeeld van mannelijkheid – agressief, seksbelust, ongevoelig – wordt in de volksmond vaak verklaard als iets lichamelijks en dus natuurlijks. Je kent de clichés wel. Hij kan er niks aan doen dat hij niet goed luistert, het zit in de aard van het beestje. Mannen hebben altijd zin in seks, die moeten gewoon hun piemel achterna. Het is logisch dat mannen vaak woede ervaren; dat komt door hun hormonen. Boys will (nu eenmaal) be boys. Toch zijn die zogenaamd natuurlijke gedragingen niet verankerd in biologische verschillen.(...) er is geen direct verband tussen testosteron en ‘culturele’ mannelijkheid. (...) die (seksueel) agressief gedrag vertonen. De schuld wordt gelegd bij een hormoon, in plaats van bij een patriarchale cultuur waarin mannen die daders zijn meer respect oogsten dan mannelijke slachtoffers."(115-117)
[Allemaal nogal open deur, wat mij betreft. ]
"Peterson en zijn volgers hebben een hekel aan ‘politieke correctheid’, waarmee bedoeld wordt dat mensen tegenwoordig niet meer mogen zeggen wat ze écht vinden, dankzij de invloed van feministen, linkse academici en social justice warriors. Ik vermoed dat mensen dit boek ook behoorlijk politiek correct vinden, maar dat zal me worst wezen. Ik zie politieke correctheid als vooruitgang die emancipatie bevordert; we worden secuurder in ons taalgebruik, in de hoop niemand te kwetsen, en het is onzin dat we daardoor niet langer de waarheid kunnen vertellen." [mijn nadruk] (120)
[Let op de vaagheid hier en op de beweringen die niet onderbouwd worden. Politiek correct is hier dus: die dingen zeggen die niemand kwetsen. Je zou ook kunnen zeggen: die dingen zeggen die mensen in bepaalde kringen graag willen horen. Het is een vorm van pleasen, van mensen naar de mond praten, van fundamentele kritiek uit de weg gaan. Deze auteur is inderdaad erg politiek correct in haar standpunten en wil graag aardig gevonden worden. Maar dat zal haar dus worst wezen. Eh ...]
"Als we aan feminisme denken, denken we meestal aan de beweging die ervoor zorgt dat vrouwen worden bevrijd van onderdrukking. Maar mannen worden ook onderdrukt en in een benauwd hokje geplaatst: ze horen stoer te zijn, zich groot te houden, sterk te zijn, kostwinner te zijn, altijd zin te hebben in seks, en ondertussen ook nog eens niet over al deze verwachtingen te praten. Vrouwen spelen een rol in het scheppen van die verwachtingen: in Man Made vertelt Bergman continu dat mannen meer emoties moeten tonen, maar ze zegt bijvoorbeeld ook dat ze het ‘sexy’ vindt als een man spierballen heeft."(121)
[Een goed voorbeeld van dubbele verwachtingen van de kant van vrouwen: vrouwen zijn inderdaad deel van het probleem. Goed dat Van Linge dat ook opmerkt.]
"Want wie ver wil komen op werk, moet hard zijn. Je moet kunnen bluffen, je moet jezelf kunnen presenteren, je moet jezelf op de voorgrond kunnen zetten. Je moet spelen om te winnen. Je moet je professioneel kleden: niet te sexy, maar ook niet te mannelijk. Je moet beslissingen maken zonder je af te vragen wat anderen daarvan vinden. Je moet een lage stem hebben, met gezag. Je moet niet te veel glimlachen. Ambitieuze vrouwen leren dat ze zich stereotiep mannelijk gedrag moeten aanmeten om iets te bereiken.
Ik heb nog makkelijk praten. Ik heb een Nederlandse naam en spreek met een Haarlems accent. Ik heb een witte huid, mijn uiterlijk past binnen een bepaalde schoonheidsstandaard, ik ben opgegroeid in een gezin waar genoeg geld was. Ik heb sociaal en economisch kapitaal meegekregen.
Toch ben ik vaak onzeker. Op kantoor kan ik denken: wat doe ik hier eigenlijk? Ik hoor hier helemaal niet thuis. Als ze doorhebben dat ik helemaal niks kan, dan word ik eruit gegooid. En ze lunchen vast ook alleen uit plichtsbesef met me. Ik weet dat het niet zo is en dat ik echt wel gewaardeerd word, maar dat voel ik niet.
Eenzelfde gevoel had ik op de middelbare school, tijdens mijn dansvooropleiding, op de universiteit. Ook tijdens het schrijven van dit boek word ik geteisterd door onzekere gedachtes. Wie ben ik nou, een vijfentwintigjarig broekie, om een boek te schrijven over wat het betekent om vrouw te zijn? Veel van wat ik weet is gebaseerd op wat vrouwen – veel slimmere, competentere vrouwen – voor mij hebben gezegd of geschreven. Pleeg ik gedachtenplagiaat? Help ik mensen daadwerkelijk met mijn eigen bevindingen? Is dit boek niet één narcistische schreeuw om aandacht, leunend op het gedachtegoed van andere, écht slimme mensen?
Wat ik hier vertel klinkt misschien als een humble brag (opschepperij die de vorm aanneemt van bescheidenheid, alsof ik dit puur zeg om complimentjes te vissen). Ik ben me er ook absoluut van bewust dat het een luxeprobleem is: ik doe wat ik leuk vind en verdien daar mijn geld mee. Boohoo, poor little rich girl!" [mijn nadruk] (126)
[Ik denk dat dat allemaal klopt. Maar wie is volmaakt, hè?]
"De boodschap over dat je huidige lijf niet volstaat krijgen we mee vanuit de media, maar ook van onze ouders, leraren, vrienden en familie."(142)
"Er is niet één moment geweest waarop ik me bewust werd van het westerse schoonheidsideaal. Zoiets komt langzaam, slepend, tergend tot stand; en opeens is het daar. Als een relatie die kapotgaat, waarvan je achteraf denkt: er waren al zoveel signalen."(147)
Al die dingen spelen ook in de beoordeling van dikke mensen.
[De auteur vertelt hier haar persoonlijke verhaal.]
"... lichaamshaar was in mijn puberbrein gebombardeerd tot de duivel. Tijdens dansles lachte ik om het meisje bij wie schaamhaar onder haar balletpakje vandaan piepte en op het strand walgde ik van de vrouwen met okselhaar."(172)
"Lichaamshaar bij vrouwen roept walging op. Vooral vrouwen die niet wit zijn en dik, donker haar hebben krijgen veel negatief commentaar."(174)
"Marketingcampagnes laten je geloven dat je je door een camouflagestick beter zal voelen, want dan heb je een gladde huid en alleen dan zal er iemand verliefd op je worden. Toen ik zestien was durfde ik niet naar buiten zonder mascara, zelfs niet naar de supermarkt. Gelukkig ben ik zelfverzekerder en is die tijd voorbij. Nu ga ik regelmatig make-uploos door het leven."(184)
[Hoe is het toch mogelijk dat iemand zich in haar opvattingen zo laat leiden door de media en voortdurend probeert te voldoen aan de waarden en normen die anderen neerzetten? Waarom is deze auteur de hele tijd bezig (geweest) met het andere mensen naar de zin te maken? Vanwaar toch die onzekerheid?]
"Het n-woord is dus een racistisch woord, dat ik als wit persoon om die reden niet gebruik."(196)
[Alweer zo'n politiek correcte opstelling. Als je dit soort zaken vanuit dat kritische perspectief aan het uitleggen bent mag je uiteraard best even het woord 'nigger' of 'nikker' gebruiken om te laten zien dat dat racistisch gebruikt wordt, want de context maakt duidelijk dat de intentie hier niet racistisch is. Zucht.]
"Natuurlijk, mijn ouders hadden me wel verteld over racisme ..."(198)
[Natuurlijk? Alsof iedereen uit een milieu komt waar ouders met hun kinderen praten ... ]
Over allerlei vormen van racisme en andere vormen van discriminatie. Ook een stuk over islamofobie.
"Moslimvrouwen hebben een extra kwetsbare positie als zij een hoofddoek dragen, omdat dit vaak niet wordt geaccepteerd in de publieke ruimte, tijdens stage of op werk. Niet alleen door extreemrechts, ook binnen het feminisme worden moslimvrouwen gediscrimineerd."
[Het woord is al fout. Fobie? Angst hebben voor? Terwijl het om agressie en discriminatie gaat gericht tegen aanhangers van de islam? Jammer dat dat woord al is ingeburgerd. En wat zijn we weer politiek correct: bezwaren tegen een religie of tegen religieuze uitingen van gelovige mensen in de publieke ruimte hebben niks met islamofobie te maken. Ik zou een heel pleidooi kunnen houden voor de opvatting dat je geen feministe kunt zijn als je in een god gelooft of bij een religieuze gemeenschap wilt horen. En dat zou niets te maken hebben met discriminatie. Maar waarschijnlijk vindt de schrijfster dat zo zielig voor al die groepen mensen.]
"Geen wit mens wil een racist zijn, maar iedereen heeft racistische vooroordelen. (...) Maar we zijn hier in de westerse wereld nou eenmaal opgegroeid in een maatschappij die consequent voordelig is voor witte mensen en hierdoor zijn witte mensen zoals ik medeplichtig aan racisme."(208 en 211)
"Iedereen heeft vooroordelen, iedereen discrimineert. Mensen van kleur kunnen ook vooroordelen hebben over witte mensen, en daar misschien naar handelen, door bijvoorbeeld een bevooroordeelde grap te maken (‘Witte mensen kunnen echt niet dansen!’). Maar mensen van kleur kunnen niet racistisch zijn tegenover witte mensen, want in onze samenleving hebben witte mensen een bevoordeelde positie. Net zoals ik als vrouw vooroordelen kan hebben over mannen – sterker nog, dit boek staat vol met vooroordelen over mannen – maar dat dat niet seksistisch is, omdat het niet de man maar de vrouw is die over het algemeen achtergesteld wordt in deze patriarchale samenleving."(213)
[Ook al van die generalisaties van een kilometer. Dit zijn nu van die beweringen waaraan niemand iets heeft. Het hangt af van definities en die deugen hier niet. Vooroordeel = Een oordeel van iemand op basis van informatie die voorlopig of onvolledig is, een oordeel dat die persoon weigert aan te passen wanneer nieuwe informatie zich aandient. Discriminatie = Onderscheid maken op basis van een kenmerk (sekse, huidskleur, gezondheid, leeftijd, uiterlijk, etc.) dat er in de context van handelen niet toe doet.
Mensen van kleur kunnen in bepaalde contexten net zo goed racistisch zijn, tegenover andere mensen van kleur, maar ook tegenover witte mensen. Witte mensen hebben in allerlei concrete situaties helemaal geen bevoorrechte positie, hebben niet altijd en overal de macht. Vrouwen kunnen in bepaalde contexten net zo goed seksistisch handelen tegenover mannen of mannen discrimineren. Vrouwen worden in allerlei concrete contexten helemaal niet achtergesteld.
Generaliseren en in abstracties blijven hangen is gemakzuchtig en denklui.]
"Als het over racisme gaat, is het verstandig om te luisteren naar de ervaringen van mensen van kleur en je niet meteen aangevallen te voelen. Dat luisteren is best lastig: toen ik hoorde dat Zwarte Piet een racistisch figuur was voelde ik me ook behoorlijk op mijn tenen getrapt."(222)
[Hè ja, we moeten natuurlijk alle (over)gevoeligheden van groepen mensen begrijpen en er rekening mee houden. Ook al zo politiek correct. En we moeten vooral geen historisch besef hebben en dingen relativeren. De Zwarte Piet traditie heeft helemaal niets met racisme te maken. Dat iemand zich achtergesteld of gediscrimineerd voelt betekent nog niet dat die persoon ook werkelijk achtergesteld of gediscrimineerd wordt. Je kunt die beeldvorming vandaag de dag niet meer willen, dat is heel wat anders.]
Over mensen met een beperking:
"Naomi spreekt me er in onze gesprekken op aan: ook ik gebruik met regelmaat de woorden ‘stom’, een woord dat gebruikt wordt om dove mensen te bagatelliseren, of ‘gek’. Ik merk dat ik het lastig vind om geen validistische taal te gebruiken, een woord als ‘crazy’ of ‘insane’ floept er bij mij vaak uit. Terwijl ik het wél heel belangrijk vind mijn taalgebruik zo vrij mogelijk te maken van discriminatie."(254)
[Wat een onzin toch weer. Dat heeft opnieuw alles te maken met overgevoeligheden en heeft helemaal niets te maken met discriminatie. Die woorden verwijzen in de context ook helemaal niet naar de genoemde groepen. Zo werkt taal helemaal niet.]
"Het feit dat dit zo nieuw voor me is raakt aan een serieus probleem: namelijk dat er te weinig aandacht is voor deze vormen van onderdrukking, ook binnen het feminisme. Tijdens mijn studie heb ik maar één keer een boek over leven met een beperking hoeven lezen, ten opzichte van de vele over seksisme of racisme."(255)
"Seksuele voorlichting is natuurlijk hartstikke goed en noodzakelijk. Het is fijn dat we kinderen leren hoe baby’s verwekt worden en wat er gebeurt tijdens een zaadlozing. Helaas is de voorlichting erg gericht op heteroseks en cisgender personen. Als je lesbisch bent, kan je niet zoveel met al die penis-in-vagina voorlichting. En als je transgender bent, klopt het hele alleen-vrouwen-hebben-een-baarmoeder-en-worden-zwangerverhaal ook niet met je eigen beleving. Of misschien ben je wel aseksueel en heb je helemaal nooit zin in seks. Bij dezen mijn pleidooi: laten we de variatie rondom seks en seksualiteit vieren."(263)
"Verder is seksuele voorlichting momenteel vooral gericht op rampbestrijding (laat niemand je aanraken als je dat niet wil, krijg geen soa’s en word vooral niet zwanger!!!) in plaats van op seksueel plezier."(264)
[Helemaal waar. En ook de rest van dit hoofdstuk. Maar wel allemaal open deuren, wat mij betreft.]
"Ik wil niet getolereerd worden. Tolerantie impliceert een machtsverhouding. Alsof iemand zegt: ik, als hetero, sta jou toe. Ik wil geaccepteerd worden als gelijke, als volwaardig lid van de maatschappij, ook al voldoe ik niet aan het monogame heteroseksuele ideaal."(297)
[Dit is een verkeerd gebruik van het woord 'tolerantie'. ]
[Ik ben wel blij dat ze verderop kritiek levert op de evolutionaire psychologie en wat die over mannen- en vrouwenrollen roept. Die onzin is de laatste decennia wereldwijd van grote invloed en pretendeert nog wetenschappelijk te zijn ook. Niet dus. ]
"Over islamitische vrouwen horen we continu in de media dat ze onderdrukt zijn, terwijl ze dat zelf niet zo zien."(313)
[Weer een te simpele bewering. Het feit dat mensen van zichzelf zeggen dat ze zich niet onderdrukt voelen zegt nog niet dat ze niet onderdrukt worden. Er kunnen allerlei redenen zijn waarom iemand die onderdrukking wegpraat en ontkent. Ook in het vervolg van dit hoofdstuk wordt weinig kritisch geoordeeld en is de schrijver weer erg politiek correct bezig.]
"Luister naar ervaringen van mensen die een andere leefwereld hebben dan jij. Probeer te leren van mensen die bepaalde situaties zelf hebben meegemaakt en wees niet te trots om je ongelijk toe te geven. Het is niet erg om van mening te veranderen. Emotionele reacties zijn net zo waardevol als intellectuele reacties." [mijn nadruk] (364)
[Weer zo'n gemakkelijke bewering.]