Fenomenologie Hermeneutiek Kennissociologie Logisch positivisme Algemeen Popper SciëntismeIncididunt nisi non nisi incididunt velit cillum magna commodo proident officia enim.
Ernest JONESAfgezien van alle mogelijke controverses met mensen in en om de psychoanalytische beweging waren er Freuds persoonlijke catastrofes, zoals het overlijden van zijn mooie dochter Sophie aan een door de griep veroorzaakte longontsteking in 1920, op 26-jarige leeftijd.
Genoemde controverses ontstonden omdat hij zijn uiterste best moest doen iedereen in zijn kring op één lijn te houden in - voor zijn gevoel - het belang van de psychoanalyse. Jones schrijft:
"Adherence to what psychoanalysis had revealed signifies the same as retaining one's insight into the workings of the unconscious, and the ability to do so presupposes a high degree of mental stability. My hope when founding the Committee naturally was that the six of us were suitably endowed for that purpose. It turned out, alas, that only four of us were. Two of the members, Rank and Ferenczi, were not able to hold out to the end. Rank in a dramatic fashion presently to be described, and Ferenczi more gradually toward the end of his life, developed psychotic manifestations that revealed themselves in, among other ways, a turning away from Freud and his doctrines. The seeds of a destructive psychosis, invisible for so long, at last germinated."(45)
[Werkelijk! Hij schrijft zichzelf die mentale stabiliteit toe en Rank en Ferenczi niet, want die waren op een gegeven moment zo knettergek dat ze zelfs kritiek hadden op Freuds opvattingen. Natuurlijk is het duidelijk dat Jones in feite vindt dat je mentaal niet stabiel bent als je kritiek hebt op Freuds opvattingen. Wat een gifmenger. Rank was gewoon een concurrent op het zakelijke vlak van de psychoanalyse - de tijdschriften en zo - en Jones was jaloers op de liefdevolle relatie tussen Ferenczi en Freud.]
[En dan te bedenken dat hij een van de vertrouwelingen was van Freud. Dat zegt toch ook veel over Freuds kritiekloze houding tegenover dit soort ja-knikkers. Het zegt ook dat we deze boeken van Jones met een stevige zak zout moeten nemen. Zijn verhaal over Rank en hem is natuurlijk volkomen onbetrouwbaar. En het bevat weer eens het befaamde psychoanalytische gepsychologiseer van de tegenstander.]
Op p.186 wordt Jung door Jones zwart gemaakt omdat hij in 1933 president werd van de Deutsche Gesellschaft für Psychotherapie en redacteur van het Zentralblatt für Psychotherapie, waarbij hij in feite onder curatele stond van Göring.
[Intussen is bekend dat er echt niet zo maar sprake was van collaboratie zoals Jones hier suggereert. Jung probeerde de psychoanalyse te redden uit handen van antisemieten, en zo verder. Joodse Raad - discussies, noem ik dat altijd: hoe ver moet je en kun je voor bepaalde edele doelen samenwerken met een onderdrukker die heel andere doelen nastreeft?]
En over Reich schrijft Jones:
"... Reich's political fanaticism had led to both personal and scientific estrangement."(191)
[Wat dat politieke fanatisme zoal inhield zegt hij verder niet. Ook erg gemakkelijk.]
Vanaf p249 volgt het ene na het andere hoofdstuk over Freuds bijdragen op verschillende terreinen. UIteraard vanuit het perspectief van Jones.
[Ik heb het alleen maar gescand.]